Τρίχες...Παντού Τρίχες.

Τρίχες, Παντού Τρίχες Παρακαλώ μη διαβάζετε, γιατί ότι θα διαβάσετε θ’ ναι για τρίχες. Ναι βέβαια τρίχες…και μη μου πείτε πως εσείς δεν ασχολείστε με τρίχες, γιατί τότε θα αποτελείται εξαίρεση. Δεν έχω δει κανέναν άνθρωπο έως τώρα, που να μην ασχολείται με τις τρίχες. Ουφ…θα μου πείτε, μα κόψε επιτέλους τις τρίχες. Μα σας είπα… μη διαβάζετε αφού δεν ασχολείστε με τρίχες, αλλά ξέρω πολύ καλά πως ασχολείστε με τις τρίχες, και θα σας το αποδείξω ότι ασχολείστε με δαύτες, και μάλιστα πολύ σοβαρά, είτε είστε αρσενικού ή θηλυκού γένους, μικρός, μικρή, μεγάλος, μεγάλη, γέρος, γριά, τέλος πάντων αφού είσαι άνθρωπος ασχολείσαι είτε πολύ είτε λίγο με τις τρίχες. Δεν έχετε ακούσει να λένε κάποιον;…«βρε τον τρίχα» .και τον αποκαλούμε έτσι όταν θέλουμε να τον υποτιμήσουμε. Ή αλλιώς λέμε «μωρέ τη μας λες, αυτά είναι τρίχες» ή «σιγά τι κάνει, τρίχες κάνει» και πολλά άλλα. Ή όταν δούμε κάποιον άντρα συνήθως να είναι τόσο τριχωτός, λέμε «πω, πω μοιάζει σα γορίλας» ναι…και μάλιστα πριν εφευρεθεί η αποτρίχωση υπήρχαν και αρκετές γυναίκες τριχωτές που αναγκαζόντουσαν να ξυρίζουν τα πόδια τους κάθε μέρα, προκειμένου να τονίσουν τη θηλυκότητα τους Με λίγα λόγια την τρίχα δεν την έχουμε σε εκτίμηση, μάλιστα αισθανόμαστε αηδία αν βρούμε κατά λάθος κάποια τρίχα στο πιάτο μας. Μα είναι και ρουφιάνες προδότριες. Σκεφτείτε δηλαδή, τι μπορεί να συμβεί, όταν η σύζυγος βρει στα ρούχα του συζύγου καμιά τρίχα!! Και το χειρότερο, όταν η τρίχα θα’ ναι ξανθιά και αυτή να’ ναι μελαχρινή, ή να είναι αυτή ξανθιά και η τρίχα μαύρη: Ε…τότε ποιος είδε το Θεό και δεν φοβήθηκε! Στην χειρότερη περίπτωση να μαλλιοτραβηχτούνε, αφού η τρίχα ή οι τρίχες είναι η αιτία, άρα να μην τις τιμωρήσουμε τις άτιμες που μας προδίδουν; Θα έχετε παρατηρήσει πως οι γυναίκες όταν τσακώνονται τραβιούνται από τα μαλλιά. Μα θα μου πείτε, είναι κουβέντες τώρα αυτές; Τι φταίω εγώ; Εγώ… σας είπα, μη διαβάζετε, εφόσον φτάσετε λοιπόν ως εδώ, αυτό σημαίνει πως σας ενδιαφέρει, και μη βιάζεστε θα σας αποδείξω πως κι εσείς ασχολείστε με τις τρίχες. Κι όχι μόνο ασχολείστε, αλλά περνάτε και αρκετό χρόνο με τις τρίχες, δηλαδή δεν ξοδεύεται μόνο χρόνο, αλλά και χρήμα. Και τι χρήμα! Ζεστό καθώς λένε στην πιάτσα. Αυτό όμως δεν είναι επί του παρόντος, θα τα πούμε παρακάτω. Τώρα ας δούμε πόσο χρόνο ασχολείται ο καθένας μας με τις τρίχες, είτε με τις δικές μας είτε με τις τρίχες των παιδιών μας, ή των γονιών μας εάν χρειάζονται την φροντίδα μας. Ας αρχίσουμε λοιπόν από τον εαυτό μας. Και πρώτα από τους άντρες, που πιστεύω πως αφιερώνουν λιγότερο χρόνο με τις τρίχες, δηλαδή με τα μαλλιά τους και ιδιαιτέρα με τα γένια τους. Παράδειγμα κάθε άντρας που ξυρίζετε χρειάζεται τουλάχιστον πέντε λεπτά να ξυριστεί, να χτενιστεί για να ετοιμαστεί να πάει στη δουλειά του, αν όχι κάθε μέρα ίσος μέρα πάρα μέρα. Ναι, μα θα μου πείτε γι’ αυτό αφήνουν μούσι. Έ…είναι κι αυτοί που «πουλάνε μούσι… μπαρντόν... αυτοί που αφήνουν μούσι» σας βεβαιώ πως αυτοί περνάνε περισσότερο χρόνο, κι αυτό το λέω από προσωπική εμπειρία, γιατί κάποτε είχα αφήσει κι εγώ γενειάδα, και έπρεπε να ασχολούμαι αρκετά μαζί της προκειμένου να την διατηρώ καθαρή, και κάπως κομψή. Τέλος πάντων, γενικά οι τρίχες έχουν απαιτήσεις, και εξαρτάτε αν είναι αντρικές, γυναικείες, παιδικές, ή αν είναι πυκνές, αραιές, ίσιες, κατσαρές, αν είναι καστανές, ξανθιές, μαύρες, άσπρες, αλλά και ποια σημεία του σώματος καλύπτουν, ή αν καλύπτουν όλο το σώμα μας, ή μπορεί και να απουσιάζουν παντελώς από όλο το σώμα ή από κάποια σημεία μόνο. Σημασία έχει, πως, όπως κι αν είναι, οι τρίχες έχουν απαίτηση να ασχολούμαστε μ’ αυτές, ακόμη και οι ιερωμένοι, οι μοναχοί, αλλά κι αυτοί οι περιθωριακοί, αν δεν ασχοληθούν κάπου, κάπου, με τις τρίχες τους θα τους φάνε οι ψείρες. Μα θα μου πείτε, άλλο οι τρίχες και άλλο τα γένια, κι άλλο το μαλλί. Γιατί, μήπως τα γένια και τα μαλλιά δεν αποτελούνται από πολλές τρίχες; Δεν έχει σημασία αν είναι πολλές ή λίγες, σημασία έχει, πως πρέπει να ασχοληθούμε, είτε με τις πολλές και πυκνές, είτε με τις λίγες και αραιές, εξαρτάτε σε ποια σημεία του σώματος μας βρίσκονται και τι θέλουμε να πετύχουμε όταν ασχολούμαστε μ’ αυτές. Ένα απλό παράδειγμα, όπως είπα και παραπάνω το ξύρισμα απαιτεί τουλάχιστον πέντε λεπτά, αν λοιπόν κάποιος ξυρίζετε κάθε μέρα, είναι 150 λεπτά το μήνα, δηλαδή δυόμιση ώρες στις τριάντα μέρες…τριάντα ώρες το χρόνο, αν πούμε πως ο προσδόκιμος χρόνος είναι τα εβδομήντα έξη χρόνια, και αν υποθέσουμε ότι έχει ξεκινήσει στα δέκα έξη, τότε έχουμε εξήντα χρόνια επί τριάντα ώρες(1800 ώρες) επομένως 75 μέρες) άρα περνάμε εβδομήντα πέντε μέρες από τη ζωή μας στο ξύρισμα. Τώρα θα μου πει κάποιος, «εγώ δεν ξυρίζουμε κάθε μέρα, ή είμαι σπανός,» εντάξει αλλά σίγουρα θα έχεις τρίχες στο κεφάλι σου και τις πλένεις τις χτενίζεις, «μα δεν έχω ούτε στο κεφάλι μου» έ τότε θα τρέχεις να βάλεις γατί ξέρεις πως είναι αντιαισθητικό να μην έχεις καθόλου τρίχες, άρα ασχολείσαι με τρίχες και αυτό προσπαθώ να σας δώσω να καταλάβετε. Τρίχες λοιπόν, είτε λίγο είτε πολύ αφιερώνομε χρόνο μ’ αυτές, και μάλιστα, η πλειονότητα των ανθρώπων ξοδεύει αρκετό παραπάνω χρόνο, αλλά και χρήμα, αρκεί να σκεφτούμε πόση φροντίδα χρειάζεται προκειμένου να πετύχουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε με τις τρίχες μας, ή να το πω ποιο κομψά με τα μαλλιά μας. Ε… Καλά λοιπόν τα μαλλιά μας. Έχει επικρατήσει γενικός, τις πολλές και πυκνά συγκεντρωμένες τρίχες να λέμε ότι, εδώ υπάρχει μαλλί, πολύ μαλλί, λίγο μαλλί, πυκνό μαλλί, και εφόσον το μαλλί αποτελείτε από τρίχες που είναι θηλυκού γένους μετατρέψαμε τις τρίχες σε μαλλί που είναι ουδέτερο και στην καθημερινή έκφραση λέμε, το μαλλί μου, τα μαλλιά μου, κάνοντας χρήση όλα τα άρθρα και σε όλες τις κλίσεις. (τώρα, τι θέλω και σας μπερδεύω, αφού από γραμματική και φιλολογία δεν σκαμπάζω) Τέλος πάντων, τα μαλλιά μας γενικός, δεν θα πω απαιτούν, αλλά θα πω πως χρειάζονται φροντίδα, είτε πολύ, είτε λίγη. Σημασία έχει πως πρέπει να ασχοληθούμε προκειμένου να είμαστε καλαίσθητοι. Διάβασα κάπου πως τα μαλλιά μας, δηλαδή οι τρίχες είναι ζωντανές, κι είναι λογικό αφού υπάρχουν σε ζωντανούς οργανισμούς, γιατί εκτός από τους ανθρώπους, οι τρίχες καλύπτουν και το σώμα όλων των θηλαστικών. Εν πάση περιπτώσει, αφού είναι ζωντανές χρειάζονται τροφή, και ανάλογα με τι τρεφόμαστε απορροφούν κι αυτές το μερίδιο τους. Γενικά όλο το σώμα μας καλύπτετε από τρίχες, το καλό είναι ότι δεν αναπτύσσονται όλες το ίδιο, η φύση μας έχει προνοήσει ώστε να μεγαλώνουν διαφορετικά. Παράδειγμα, αλλιώς αναπτύσσονται στο κεφάλι, αλλιώς στα φρύδια, στο πρόσωπο, στα χέρια, στην ήβη, και αλλιώς στα πόδια. Αλλού είναι λεπτές, αλλού ποιο χοντρές, αλλού ποιο πυκνές, αλλού ποιο αραιές, αλλού είναι μικρές, αλλού μεγάλες και πάει λέγοντας. Επίσης έχουν και διαφορετικό χρώμα ανάλογα με το σώμα μας. Δηλαδή ξανθιές, καστανές, κόκκινες, μαύρες, άσπρες, αναλόγως τη φυλή που ανήκουμε, την ηλικία μας και την διατροφή μας, ″κατά τα λεγόμενα των ειδικών″ Επομένως, όλοι σαν άνθρωποι έχουμε τρίχες παντού, ακόμη και στην μύτη μας, αλλά και στα αφτιά μας, «άρα όλοι μας,» αφού έχουμε τρίχες, γενικός πρέπει να τις ελέγχομε να μην είναι ακατάστατες. Οι γυναίκες αφιερώνουν πολύ περισσότερο χρόνο ασχολούμενες με τα μαλλιά και τις τρίχες γενικός, της φροντίζουνε γιατί, όχι μόνο είναι καθαριότητα, αλλά τονίζουνε τη θηλυκότητα τους, ώστε να είναι ελκυστικές. Μη μου πείτε τώρα ότι εσείς, δεν ασχολείστε με τις τρίχες…αφού είστε άνθρωπος, σε όποιο φύλο κι αν ανήκετε, κι σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεστε, «εφόσον συνεχίζετε να διαβάζετε» είναι βέβαιο πως διαθέτεται κάποιο χρόνο κάθε μέρα για να περιποιηθείτε τις τρίχες σας, «μπαρντόν τα μαλλιά σας ήθελα να πω» είναι απαραίτητη καθημερινή φροντίδα όλων μας. Μου είναι δύσκολο να υπολογίσω τον χρόνο που αναλώνουμε, αυτό ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο, από φύλο, από ηλικία, ακόμη και από την κουλτούρα του καθενός. Εάν σας ενδιαφέρει ανατρέξτε στους (δήθεν) ιδικούς, που έχουν τον τρόπο και τα μέσα να μας φορτώνουν το μυαλό μας με τέτοιου είδους (σπαστικές) στατιστικές. Επιχειρήσει ΤΡΙΧΕΣ Πριν κάποιες δεκαετίες, είχα λάβει από κάποιον γνωστό μου, μια πρόσκληση για δωρεάν παρακολούθηση ενός τετράωρου σεμιναρίου με θέμα το μάρκετινγκ γενικός. Το σεμινάριο θα γινότανε σε κάποιο μεγάλο ξενοδοχείο στη λεωφόρο Συγγρού, και μια που το θέμα με ενδιέφερε, πήγα να το παρακολουθήσω, ευελπιστώντας, ότι κάτι θα μάθαινα αφού από μάρκετινγκ δεν σκάμπαζα τίποτε. Στο τέλος του σεμιναρίου, μας οδήγησαν σε μια διπλανή αίθουσα όπου μας είχαν μπουφέ και αναψυκτικά. Σκέφτηκα, πως ήταν μια καλή ευκαιρία να κάνω και καμιά γνωριμία, γι αυτό πηγαίνοντας προς τον μπουφέ παρατήρησα κάποιον κύριο που μου φάνηκε επικοινωνιακός και προσπάθησα να τον προσεγγίσω. Ήταν κάποια χρόνια μεγαλύτερος μου, ψιλός λίγο μελαχρινός, ευθυτενής, κομψά ντυμένος με γκρι κουστούμι, γαλάζιο πουκάμισο και φαρδιά κόκκινη γραβάτα, «ήταν πολύ πριν βγει ο Τσίπρας που η γραβάτα ήταν απαραίτητο αξεσουάρ στον άντρα και ιδικά σε επιχειρηματικές συναντήσεις» και μαντιλάκι κόκκινο στο τσεπάκι του σακακιού. Είχε μαύρα σπαστά μαλλιά καλοχτενισμένα, λεπτό περιποιημένο μαύρο μουστάκι, μαύρα λεπτά φρύδια, καλοξυρισμένο φαρδύ πρόσωπο με λίγο μεγάλα πλατιά ρουθούνια, και με ένα ελαφρά ζωγραφισμένο χαμόγελο στο πρόσωπό του που έδειχνε άνθρωπο με πολύ αυτοπεποίθηση. Πήγα κοντά του την στιγμή που είχε γεμίσει το πιάτο του, και έχωνε στο στόμα του ένα μεγάλο τυροπιτάκι, και του είπα. -Είναι νόστιμα τα εδέσματα; -Μμμμ…. έκανε με γεμάτο το στόμα, είναι ωραία μου λέει. «προσπαθώντας να κατεβάσει την μπουκιά του» Και για να συνεχίσω την κουβέντα τον ξαναρωτάω. -Πως σας φάνηκε το σεμινάριο; Αφού κατάπιε την μπουκιά του «που απολάμβανε με κάποια εμφανή ευχαρίστηση» μου είπε. -Δεν άκουσα κάτι καινούριο, αυτά τα έχω ακούσει αρκετές φορές σε προηγούμενα σεμινάρια, αλλά σε γενικές γραμμές ήταν πολύ καλά στημένο. Η παρουσίαση ήταν άψογη. -Αν μου επιτρέπετε με τι ασχολείστε; Με ξανά μπουκωμένο το στόμα του μου απαντά. -Με τρίχες! Ξαφνιάστηκα με την απάντηση, δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο, δεν μπορούσα να καταλάβω αν αστειευότανε ή αν σοβαρολογούσε, και πριν συνέλθω από το ξάφνιασμα, ένας άλλος κύριος τον πλησίασε τον έπιασε από το μπράτσο και κάτι του έλεγε που εγώ δεν άκουγα, πρέπει να ήταν πολύ γνωστοί γιατί ό άνθρωπός αυτός τον τράβηξε προς την πόρτα και φύγανε. Αφού έφαγα λίγα μεζεδάκια, πήρα μια κόκα κόλλα, πήγα στο αυτοκίνητό μου και ξεκίνησα για την επιστροφή. Όταν βγήκα από την ζούγκλα της Αθήνας, «όπου εκεί οι οδήγηση για αυτούς είναι μαγκιά» κι αφού ηρέμησα από την ένταση και την προσοχή μην πέσει κάνας παλαβός επάνω μου, ήρθε στο νου μου η απάντηση αυτού του κυρίου. Δεν μπορούσα να καταλάβω τη εννοούσε όταν μου είπε πως ασχολείται με τρίχες.! Υπέθεσα ότι με δούλεψε, δεν ήθελε να μάθω και μου πέταξε αυτή την φράση για να με αποφύγει. Πρόσφατα πήγα στην τράπεζα για κάποια συναλλαγή, και αφού τελείωσα με τον γκισέ πήγα προς το γραφείο του διευθυντή να μιλήσουμε λίγο, μια που ήταν ξάδερφος μου και είχαμε καιρό να τα πούμε. Μόλις πλησίασα την είσοδο του γραφείου άνοιξε η πόρτα και βλέπω τον Αγησίλαο τον πάλαι ποτέ κουρέα μου που πριν αρκετά χρόνια είχε κλείσει το κουρείο του και κατά κάποιο τρόπο είχαμε χαθεί. Μόλις με είδε μου λέει. -Βρε παλιόφιλε τι κάνεις; Πως είσαι; -Είμαι πολύ καλά, εσύ τι κάνεις; Καθώς έκλισες το κουρείο σε χάσαμε, του λέω. -Ναι, το έκλεισα γιατί δεν έβγαινε μεροκάματο. -Και με τι ασχολείσαι τώρα; -Πάλι με το κούρεμα, μα θα σου πω μια άλλη φορά γιατί τώρα βιάζουμε, θα περάσω από το μαγαζί κάποια μέρα,…πάντως χάρηκα πολύ. -Εντάξει Αγησίλαε, θα χαρώ πολύ να σε δω. Μόλις μπήκα στο γραφείο, ο ξάδερφος μου «ο διευθυντής» με ρώτησε. -Γνωρίζεις τον Αγησίλαο; -Ναι, του λέω, από τότε που ακόμη μάθαινε κουρέας, κι όταν άνοιξε δικό του, πήγαινα εκεί και κουρευόμουνα, αλλά δεν το κράτησε πολύ. Μου έδειξε την καρέκλα και κάθισα. -Ώστε ξέρεις λοιπόν τον Αγησίλαο; -Ναι, αλλά τον είχα χάσει, τον έβλεπα καμιά φορά από μακριά αλλά δεν έτυχε να μιλήσουμε. Ο ξάδερφος μου χαμογέλασε λίγο κι αφού έκλεισε την πόρτα μου λέει. -Ο Αγησίλαος που λες ξάδερφε, είναι από τους καλούς πελάτες της τράπεζας. Κουρέας, κουρέας αλά και επενδυτής, έχει κάνει αρκετά χρήματα, εν τω μεταξύ έχει εξελιχθεί σε τολμηρό άτομο με πολλές επιτυχίες, κάνει έξυπνες κινήσεις και έχει πάντα κέρδη. Και που τα βρήκε τα χρήματα; απ’ ότι ήξερα όταν είχε το κουρείο δεν μπορούσε να πληρώσει το ΤΕΒΕ του, αφού έκλισε το κουρείο πως έβγαζε χρήματα; -Το κουρείο το έκλισε αλλά το κούρεμα δεν το παράτησε. -Και τι έκανε;… που κούρευε; Θα σου πω. Είχε ένα κομψό μικρό βαλιτσάκι με τα απαραίτητα εργαλεία και έκανε το εξής έξυπνο. Κάθε μέρα έπαιρνε αμπάριζα τις κλινικές, το νοσοκομείο, και στα σπίτια όπου υπήρχαν άνθρωποι με κινητικές δυσκολίες και κουρεύοντας, ξυρίζοντας κονομούσε τρελό μεροκάματο, και μαύρα! -Μπράβο ο Αγησίλαος!! για συνέχισε. -Κάποια εποχή πριν την κρίση, αποταμίευε περίπου δυο χιλιάρικα το μήνα, και συνεχίζει να βάζει στην άκρη αρκετά, τώρα βέβαια, καθώς ξεκίνησε και τις επενδύσεις έχει κάνει περιουσία. -Δηλαδή πως; -Αρχικά έβαζε στην άκρη μικροποσά, σιγά, σιγά άρχισε να τα αυξάνει, αφού συγκέντρωσε κάποιο ποσό, αγόρασε στην οδό Λαρίσης ένα μαγαζί που το νοικιάζει, μετά άρχισε να κάνει διάφορες επενδύσεις σε μετοχές, και τώρα έχει ένα αξιόλογο χαρτοφυλάκιο. -Μα καλά, μόνο με το κούρεμα; παράξενο μου φαίνεται. -Ναι, το κούρεμα του επέτρεπε να κάνει αποταμίευση, και μετά έκανε επενδύσεις. -Χτύπησε το τηλέφωνο και διέκοψε την συνομιλία μας. Εγώ είχα μείνει άφωνος, μ’ αυτά που άκουγα, αν μου τα έλεγε κάποιος άλλος δεν θα τον πίστευα, αλά τα άκουγα από έναν διευθυντή που τον τοποθετούσε μεταξύ των καλυτέρων πελατών της τράπεζας. Έκλισε το τηλέφωνο και μου λέει. -Ξέρω, σε κούφανα με ότι σου είπα, και να μείνουν μεταξύ μας. -Ναι του λέω, αλλά με το κούρεμα κατ’ οίκον; Περίεργο. -Ναι ξάδερφε, και τι κάνει; εδώ που τα λέμε ασχολείται με τρίχες, και εμείς με σπουδές, με μεταπτυχιακά με άγχος και ότι συνεπάγετε απ’ αυτό, με δυσκολία πολλές φορές τα φέρνομε βόλτα. Ξανά χτύπησε το τηλέφωνο, κι εγώ σηκώθηκα να φύγω για να τον αφήσω να κάνει απερίσπαστα τη δουλειά του. Φεύγοντας από την τράπεζα, στο κεφάλι μου κουδούνιζε η λέξι τρίχες, αμέσως ήρθε στο μυαλό, ο άνθρωπος εκείνος που πριν πολλά χρόνια μου είπε πως ασχολούνταν με τρίχες, και τότε κατάλαβα τι εννοούσε, άρα ο κύριος αυτός έκανε κάποιες δουλειές που είχαν σχέση με το κούρεμα, δηλαδή κουρέας, ή κομμωτής. Μετά από δυο, τρεις μέρες… άκουσα μέσα από το γραφείο μου να ρωτά κάποιος,.. είναι εδώ ο κύριος Χρήστος; Ένας υπάλληλος του λέει, ναι, είναι επάνω στο γραφείο του, ανεβείτε τη σκάλα και χτυπήστε. Όταν χτύπησε η πόρτα και είπα «εμπρός» έμεινα κατάπληκτος σαν είδα τον Αγησίλαο καλοντυμένος, και με ένα πλατύ χαμόγελο γεμάτο αυτοπεποίθηση μου έτεινε το χέρι του και μου λέει. -Για σου παλιόφιλε, ξέρω δεν με περίμενες, μα σκέφτηκα να σου κάνω έκπληξη «μου είπε» σφίγγοντας το χέρι μου δυνατά». -Καλώς τον, ομολογώ πως δεν σε περίμενα, και χαίρομαι πάρα πολύ που ήρθες. -Σου υποσχέθηκα πως θα περάσω, δεν ξέρω όμως μήπως σε απασχολώ από τη δουλειά σου; -Όχι καθόλου, το μαγαζί δεν με έχει πλέων ανάγκη, έχει αναλάβει ο γιός μου όλες τις ευθύνες, εγώ έρχομαι επικουρικά να βοηθάω και προ πάντων να περνάω την ώρα μου. «Κάθισε» και του έδειξα την πολυθρόνα που είχα για τους φίλους επισκέπτες. -Να κεράσω καφέ; -Αν είναι εύκολο θα έπαιρνα έναν σκέτο Ελληνικό. -Και βέβαια είναι εύκολο. Σήκωσα το τηλέφωνο και ζήτησα να φέρουν έναν, «και σύντομα τόνισα.» Κλείνοντας το τηλέφωνο του λέω «Αγησίλαε δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που σε βλέπω και που μπορούμε να τα πούμε μετά από τόσες δεκαετίες. -Ναι, θυμάμαι τότε που μάθαινα κουρέας και ερχόσουν και σε κούρευα για να βελτιώνομαι και συ δεν μου χάλαγες χατίρι. -Ναι, ναι και μετά στο τέλος με έπαιρνε ο Βαγγέλης και διόρθωνε, ήταν βλέπεις η εποχή που γαμπρίζαμε. -Αν το θυμάμαι; Δε λες τίποτε, θυμάμαι όταν σου ζήτησα να μου κάνεις το κονέ με την Αργυρώ γιατί εγώ ντρεπόμουνα να της το πω, και συ την έφερες στο ραντεβού που είχαμε να πάμε στον κινηματογράφο μαζί με τη δικιά σου και με έπιασε ψιλός ιδρώτας. -Ωωω ρεε… ναι το θυμάμαι. -Και δεν έφτανε αυτό, αλλά είπες εντελώς ωμά «Αργυρώ, ο Αγησίλαος σε θέλει, εσύ μου είπες ότι τον θέλεις τώρα πείτε τα» κόντεψα να πέσω λιπόθυμος, χα.. χα.. χα. -Το είχα ξεχάσει, τώρα που μου το λες το θυμάμαι, ήταν στο «Ηρώδειο,» και επειδή εκεί ήταν η γειτονιά της πήγαμε στο «Οδύσσεια». -Ναι, ναι, καλά θυμάσαι…. «ξένοιαστα χρόνια»… αλήθεια τη έγινε τότε με τη δικιά σου; -Κάποια στιγμή την έψαχνα, και έμαθα από ξαδέρφη της που ήξερε τα σχετικά, ότι είχε φύγει στη Γερμανία εντελώς ξαφνικά, από τότε δεν έμαθα ποτέ νέα τις, δεν ξέρω αν ζει ή όχι…. Νεανικά καμώματα Αγησίλαεεε.. Ο νεαρός που μοίραζε καφέδες ήρθε βιαστικός, και λέει «ο καφές και μια πορτοκαλάδα, είναι δώρο από το αφεντικό μου γιατί γέννησε η γυναίκα του χθες... έκανε αγοράκι» -Μπράβο να του ζήση… ευχαριστώ πολύ. -Να είστε καλά, θα του το πω. -Τυχερός είσαι, γλίτωσες το κέρασμα, μου το χρωστάς για την επόμενη φορά. -Και βέβαια τον χρωστώ και μάλιστα διπλών μόνο μη με ξεχάσεις. -Τώρα τον έμαθα τον δρόμο.. χα χα χα. Θα έρχομαι να λέμε για τα παλιά. -Πες μου πως την έχεις την αργυρό; Είναι κοτσονάτη; -Καλά είναι, μόνο που στενοχωριέται που έχουμε τα κορίτσια μακριά. -Πόσα κορίτσια έχεις; αν θυμάμαι καλά είχες δύο. -Ναι δύο, έχουν και από δυο αγόρια το ένα μάλιστα έχει το όνομα μου. -Μπράβο να σου ζήσουνε. Εκείνη τη στιγμή μπαίνει στο γραφείο ο γιός μου να μου αφήσει μερικά τιμολόγια προμηθευτών και με παρακάλεσε να τα εξοφλήσω. Λέω στο γιο μου, να σου συστήσω τον φίλο μου τον Αγησίλαο γνωριζόμαστε από νεαροί. -Α … χαίρω πολύ. -Και ‘γώ χαίρομαι πολύ, πρέπει να σου πω, πως στο κεφάλι του πατέρα σου έμαθα κουρέας χα χα χα. -Ναι; Γι’ αυτό του πέφτουν; Χα χα χα -Χα χα χα, ρε φίλε, πολύ σου μοιάζει αυτός όλο αστεία, σαν κι εσένα. Χα..χα..χα -Μπα του λέω, τον κουμπάρο μοιάζει. Και γελάσαμε. Μόλις έφυγε ο γιος μου, με ρωτάει. Είναι παντρεμένος; -Ναι, έχει και μια κοριτσάρα μούρλια, μας έχει ξετρελάνει. -Αλήθεια… τα κορίτσια έχουν άλλη χάρη, είναι γαλιφιάρικα. -Σου φέρανε δουλειά, να σ’ αφήσω! -Όχι, κάθισε απόλαυσε τον καφέ σου τα πληρώνω όλα μέσα από ίντερνετ. -Α, ωραία, μας έχει σώσει η τεχνολογία, μιλάω με τις κόρες μου μέσω του σκάιπ τακτικά τις βλέπω και μας βλέπουν, τι να σου πω, μας έχει σώσει. «Εγώ ήθελα να μάθω για τη δουλειά του, και αμέσως τον ρώτησα.» -Τώρα είσαι συνταξιούχος φαντάζουμε; Αλήθεια χωρείς κουρείο πως τα πήγες; πως έβγαζες μεροκάματο; -Έχεις δίκιο, επειδή ήσουν, και είσαι επιχειρηματίας, και σαν παλιός φίλος θα σου πω. Όταν είχα το κουρείο με κάλεσαν μερικές φορές να πάω σε σπίτια και κάποιες φορές σε κλινικές, σύντομα διαπίστωσα ότι μπορούσα να βγάζω μεροκάματο και χωρίς μαγαζί, δήλωσα έδρα το σπίτι, και με αυτόν τον τρόπο γλίτωνα ενοίκια, ρεύμα, τηλέφωνο, κοινόχρηστα και ότι άλλο συνεπάγεται. Τώρα τι στα λέω εσύ τα ξέρεις καλά. Αλήθεια τι ενοίκιο έχεις εδώ; -Δεν έχω, είναι ιδιόκτητο, εδώ και αρκετά χρόνια, πριν ήμουν με ενοίκιο αλλά όταν αποφάσισε ο ιδιοκτήτης να το πουλήσει το αγόρασα. -Τέλεια είναι μεγάλη υπόθεση να έχεις δική σου επαγγελματική στέγη. Μπράβο. -Και σε σένα μπράβο που έκανες αυτή την αλλαγή. Και έπειτα πως τα πήγες; -Μου μένανε καλά λεφτά, δούλευε και η Αργυρό, τα κορίτσια τα κρατούσε η πεθερά μου ακόμη ήταν μικρά και δεν είχαν πολλά έξοδα, είχα βάλει σαν στόχο να αποταμιεύω κάθε μήνα ένα συγκεκριμένο ποσό, και το έκανα με μεγάλη συνέπεια. Ένας φίλος, τότε με το χρηματιστήριο, μου πρότεινε να επενδύσω σε μετοχές και δεν με έπιασε απληστία, πούλησα όλο το χαρτοφυλάκιο που είχα, πρόσθεσα κάποιες οικονομίες που είχα καβατζάρει, και αγόρασα στην Λαρίσης δυο μαγαζιά τα οποία νοικιάζω και μου αποφέρουν κάνα δυο χιλιάρικα το μήνα. -Μα τι μου λες Αγησίλαε! με το κούρεμα έκανες περιουσία; Τέλεια. -Το κούρεμα, μου επέτρεπε να έχω σιρμαγιά πάντα και οι σωστές κινήσεις μου αύξησαν τα περιουσιακά στοιχεία. -Τι να πω, μένω άναυδος, από κουρέας, επενδυτής, σε συγχαίρω. Αλλά πάλι μου κάνει εντύπωση, πόσα κουρέματα έκανες την ημέρα; … Αλήθεια θα μπορούσες να υπολογίσεις πόσες τρίχες έχεις κόψει όλα αυτά τα χρόνια; Του είπα αστειευόμενος. -Α χα.. Τώρα που μου το είπες ξέρεις τι σκέφτηκα; -Τι; -Πόσες μπίζνες γίνονται, και μεγάλες μπίζνες, γύρο από τις τρίχες που αφήνουν τεράστια κέρδη; Δεν το έχω σκεφτεί. -Άκου λοιπόν. Η μεγάλη κόρη μου σπούδαζε ιατρική και είχε διαλέξει τον τομέα της δερματολογίας, όταν έκανε την πρακτική της γνώρισε τον άντρα της ο οποίος ειδικεύονταν στον ίδιο τομέα με την κόρη μου αλλά έκανε και μεταπτυχιακό στην αποτρίχωση, κι όταν παντρεύτηκαν φύγανε και πήγανε στη Σουηδία. Να μη στα πολυλογώ σήμερα έχουν ένα τεράστιο κέντρο αποτρίχωσης με μια ντουζίνα υπαλλήλους και κοντά στο μισό εκατομμύριο κύκλο εργασιών. -Τι μου λες!!! -Άκου και τούτο. Πέρση, που ήμουν εκεί, η κόρη μου είπε πως αγοράσανε το τριάντα τις εκατό μιας εταιρίας που κατασκευάζει καλλυντικά, σαμπουάν, και άλλα συναφή προϊόντα, που σχετίζονται με την τριχοφυΐα, όπως καταλαβαίνεις γίνονται τεράστιοι τζίροι σε όλο τον κόσμο. -Με εκπλήσσεις,! δεν το είχα σκεφτεί ότι γύρο από τις τρίχες κινείτε τόσο χρήμα. -Και τώρα να σου πω και τούτο, ποιο σπουδαίο. Η άλλη μου κόρη σπούδαζε ψυχολογία και παράλληλα παρακολουθούσε αισθητική, γνώρισε ένα παλικάρι που σπούδαζε κι εκείνο αισθητική και κομμωτική. Σαν τελειώσανε πήγανε στη Γαλλία και κάνανε ένα είδος μεταπτυχιακού στο ίδιο αντικείμενο. Μετά από περίπου ενάμιση χρόνο γύρισαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη από όπου και κατάγετε ο γαμπρός μου. Τράβηξε μια ρουφηξιά καφέ, ήπιε και λίγο νερό, και λέει, ωραίος ο καφές θα έρχομαι ποιο τακτικά. Χα χα χα -Να έρχεσαι, γιατί όχι, δεν θα φτωχύνουμε από τους καφέδες. Χα χα χα -Για συνέχισε, βλέπω έχεις εντρυφήσει καλά το θέμα. -Ναι, πάρα πολύ, γνωρίζω καλά τι συμβαίνει με το «επιχειρείν» γύρο από αυτό που λέμε τρίχες… ναι φίλε μου. Και να συνεχίσω. Όταν ήρθανε στη Θεσσαλονίκη, πριν ακόμη να σκέφτονται για γάμο, έρχονται εδώ, και η κόρη μου, μου σκάι το μυστικό. Μου ζήτησε να τους χρηματοδοτήσω για μια επένδυση που ήθελαν να κάνουν. Θέλανε να ανοίξουν ένα κέντρο αισθητικής, κομμωτικής μες στην καρδιά της Θεσσαλονίκης. Τα χρήματα που μου ζητάγανε δεν ήταν και πολύ μεγάλο ποσό, γιατί καθώς μου εξήγησαν τα υπόλοιπα θα τα έβαζε ο πατέρας του παιδιού. Δεν έφερα αντίρρηση, αλλά ζήτησα πρώτα να γνωρίσω τους γονείς του φίλου της, ″μια… και μου τον είχε φέρει ως μελλοντικό σύζυγο″. Πράγματι ήταν πρώτης τάξεως άνθρωποι, και είχαν καλές δουλειές. Ο πατέρας λογιστής σε μια εταιρία ναυτιλιακή, και η μητέρα του διατηρούσε ένα κατάστημα με γυναικεία εσώρουχα σε κεντρικό σημείο. Άνθρωποι που ξέρανε από επένδυση και μάλιστα είχαν έναν μεγάλο κύκλο γνωριμιών. «Τώρα είναι κι αυτοί συνταξιούχοι». Σαν λογιστής «ο συμπέθερος τώρα» είχε κάνει και μια οικονομοτεχνική μελέτη σύμφωνα με το σχέδιο που είχαν ετοιμάσει τα παιδιά. -Μα τι μου λες Αγησίλαε; «Τον διέκοψα» εσύ έχεις μπει για τα καλά στο πνεύμα των επιχειρήσεων, για συνέχισε έχει ενδιαφέρων το θέμα, και μάλιστα πολύ σωστά τα βήματα που πρέπει να κάνει κάποιος προκειμένου να έχει επιτυχία η επένδυσή του…. Θαυμάσια. -Που λες,.. τα παιδιά δεν είχαν κάνει «μόνο» αυτή την προεργασία, είχαν εντοπίσει και την περιοχή, είχαν υπολογίσει πόσα τετραγωνικά θα έπρεπε να έχει ο χώρος. Τι να σου πω, με την παραμικρή λεπτομέρεια. Και για να είμαι ειλικρινής, ούτε εγώ είχα ιδέα από τέτοια προετοιμασία, «εγώ μόνο από κούρεμα ήξερα και να παίζω χρηματιστήριο» τα παιδιά εκεί που σπουδάζανε τα μάθανε, σαν ήρθαν εδώ τα βάλανε σε εφαρμογή, και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, μέσα σε τρία μόλις χρόνια είχαν κάνει απόσβεση κεφαλαίου. Για μια πενταετία επεκτείνονταν συνεχώς, με προϊόντα και υπηρεσίες, σήμερα έχουν μια επιχείρηση με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες κύκλο εργασιών. -Και για τι αρχικό κεφάλαιο μιλάμε, που είχε η αρχική επένδυση; -Αρχικά με πενήντα χιλιάδες, και στο εξάμηνο, χρειάστηκαν άλλες δέκα πέντε χιλιάδες, σήμερα, μετά από δέκα οκτώ χρόνια έχουν αγοράσει δικό τους χώρο και υπάρχει ένα αρκετά καλό αποθεματικό. Εδώ πρέπει να σου πω πως η διαχείριση είναι σημαντικό κομμάτι μιας υγιούς επιχείρησης, οι συμβουλές του συμπέθερου έχουν συμβάλει τα μέγιστα στην ευρωστία της. -Ναι, ναι συμφωνώ, πενήντα χρόνια στο κουρμπέτι. -Σωστά, που τα λέω τώρα; Χα, χα -Και δε μου λες βρε Αγησίλαε, τι ηλικία έχουν οι κόρες σου; -Η μεγάλη είναι στα πενήντα δύο, και η μικρότερη στα πενήντα, στα δυο χρόνια, έτσι ήθελε η κυρά Αργυρό. -Για στάσου απ’ ότι θυμάμαι ίσα είμαστε. -Ναι, δε θυμάσαι που ήμασταν και σειρά, εσύ στο πεζικό κι εγώ διαβιβάσεις, και είχαμε βρεθεί κιόλας μια φορά στην περιβόητη οδός Νοταρά; Χα,χα -Δεν το θυμάμαι αυτό καθόλου. -Εγώ το θυμάμαι καλά. Τέλος πάντων περάσανε από τότε μερικές δεκαετίες και τόσα που θυμόμαστε αρκετά είναι. Θα περάσω μια άλλη στιγμή να πούμε τα παλιά. Τώρα σκοπεύω μέχρι τέλους του μήνα να πάρω το κορίτσι μου την Αργυρούλα, και θα πάμε στη Σουηδία για λίγες βδομάδες. -Μπράβο βρε Αγησίλαε, πολύ χαίρομε που τ’ ακούω. Τώρα που θα πας σπίτι σου να μου τι φιλήσεις, την εκτιμούσα πολύ από τότε. -Το ξέρω και αυτή σ’ εκτιμά και θα χαρεί πολύ όταν της το πω. Μόνο που τώρα πρέπει να σ’ αφήσω κι αν θέλει ο Θεός θα τα πούμε μόλις γυρίσω. Ξεπροβόδισα τον παλιόφιλο μέχρι έξω στο δρόμο, και όπως απομακρυνόταν τον παρατηρούσα που βάδιζε καμαρωτά, σαν να είχε αγκαλιά όλον τον κόσμο. Όταν επέστρεψα στο γραφείο μου άρχισα να σκέφτομαι όλη αυτή την κουβέντα. Χωρίς δυσκολία, άρχισα να ανακαλύπτω πόσες επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται, με κεντρικό προϊόν τις τρίχες. Εκτός από τα κουρεία, τα κομμωτήρια, υπάρχουν κι άλλοι τομείς που κινούνται επιχειρηματικά, αλλά και επιστημονικά, αν σκεφτεί κάποιος πόσος κόσμος ασχολείται όχι μόνο με τη φροντίδα, αλλά και με την υγεία των μαλλιών. Σήμερα όλου του κόσμου οι πληροφορίες υπάρχουν στο διαδίκτυο, και με λίγα κλικ, οποιοσδήποτε μπορεί να συλλέξει ό,τι, και όσες πληροφορίες θέλει, όποτε θέλει, χωρείς κανέναν περιορισμό. Μόλις έκανα σχετική αναζήτηση ένας τεράστιος κόσμος ξετυλίχτηκε μπροστά μου που αφορά μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις που κάνουν από συντηρητικούς τζίρους έως και πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Θα απαριθμήσω ενδεικτικά μερικές από την πλειάδα των βιομηχανιών και των κέντρων υπηρεσιών που έχουν ως κεντρικό άξονα τα μαλλιά δηλαδή τις τρίχες. «Ε μη ξενίζεστε μ’ αυτή τη λέξη» αφού έτσι αναφέρετε σε πολλές δραστηριότητες που τις αφορούν. Ο τομέας αποτρίχωσης περιβάλετε από άλλες επιχειρήσεις που είναι δορυφόροι και θα αναφέρω κάποιες πάντα περιοριστικά για να μην κατακλύσουμε τον χώρο, θα ξεκινήσω με τις υπηρεσίες. Εκτός από την χειροποίητη, υπάρχουν μεγάλα κέντρα με μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας που χρησιμοποιούν λέιζερ, βιομηχανίες που παράγουν αυτού είδους μηχανήματα, σχεδιαστές, συντηρητές πωλητές και ο κατάλογος μακραίνει. Ο τομέας μεταμοσχεύσεων τριχών μόνο στην Τουρκία αγγίζει το ένα δις δολάρια, όπου, και εδώ συνεργάζονται πολλοί άλλοι υποστηρικτικοί κλάδοι προκειμένου να προσφερθούν ολοκληρωμένες και ασφαλείς μεταμοσχεύσεις. Ένας τεράστιος επιστημονικός κόσμος ερευνά, σχεδιάζει, παράγει, προμηθεύει προϊόντα που έχουν άμεση σχέση με το τριχωτό του σώματός μας και την επιδερμίδα που το θρέφει. Ένας πολλά υποσχόμενος τομέας περιλαμβάνει την κατασκευή και διάθεση προϊόντων που ή πρώτη τους ύλη είναι οι φυσικές και συνθετικές τρίχες προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες από την απώλεια των μαλλιών τους από χημειοθεραπείες. Περούκες και ποστίς παράγονται σε διάφορες ποικιλίες χρωμάτων, και μεγεθών που είναι σε θέση να ικανοποιήσουν κάθε ανάγκη και κάθε προτίμηση. Και τέλος ο αρχαιότερος κλάδος κατά την άποψή μου είναι αυτό του κουρέα -κομμωτή- Χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που συντηρούν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους όπου προσφέρουν κατάλληλες υπηρεσίες στα μαλλιά μας. Κούρεμα, πλύσιμο, βάψιμο, χτένισμα, διαμόρφωση, χρησιμοποιώντας εργαλεία και τεχνικές που αρμόζουν σε κάθε ευπαρουσίαστο στιλ του πελάτη ανδρικού ή θηλυκού γένους. Σεμινάρια, που κρίνονται απαραίτητα για κάθε επαγγελματία που ασχολείται στους παραπάνω κλάδους γίνονται συχνά για τη βελτίωση των μεθόδων, παρουσίαση νέον εργαλείων, νέων προϊόντων, νέων ιδεών και τεχνικές για καλύτερους τρόπους υγιεινής, ασφάλειας, και αποτελεσματικότερης ομορφιάς. Όπως θα διαπιστώσατε «αν δεν το είχατε διαπιστώσει» εφόσον είχατε το κουράγιο, και την υπομονή να φτάσετε ως εδώ, ελπίζω πως θα έχετε αλλάξει γνώμη, οπότε, θα το σκεφτείτε σοβαρά να ξανά αναφερθείτε ειρωνικά λέγοντας «ΤΡΙΧΕΣ…..» Τέλος 2017