Ο συγγραφέας David Tumarinson περιγράφει πολύ όμορφα τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια μίας δυνατής αγκαλιάς:

Όταν ένας άντρας έρχεται σιωπηλά από πίσω και αγκαλιάζει μία γυναίκα, κλείνει έναν κύκλο. Τον κύκλο εκείνου και εκείνης. Ένα κύκλο τρυφερότητας, ζεστασιάς και προστασίας. Και βάζει μία γυναίκα μέσα στο κέντρο αυτού του παθιασμένου του κύκλου. Έτσι, χωρίς να το καταλαβαίνει της δείχνει πως εκείνη τη στιγμή εκείνη είναι το κέντρο σύμπαντος. Ένας άντρας κρατάει μία γυναίκα σιωπηλά. Μία γυναίκα στέκεται και εκείνη σιωπηλή. Νιώθει τα ζεστά ρεύματα που πηγάζουν από αυτά τα ζεστά και ήρεμα χέρια. Όταν ένας άντρας αγκαλιάζει μία γυναίκα, την κάνει να νιώθει σαν να έχει φτερά και να μπορεί να πετάξει. Αυτός ο κύκλος αγάπης είναι ήρεμος και άνετος. Αυτή η σιωπηλή τρυφερότητα την κάνει να λιώνει σαν έναν κύβο ζάχαρης που πέφτει σε μία κούπα τσάι. Ποια είναι τώρα, την στιγμή που κάθεται στον κέντρο του φλογερού κύκλου; Τι νιώθει; Ποια είναι; Είναι μία γυναίκα ή ένα κορίτσι; Νιώθει αγάπη ή δίνει αγάπη; Μία λευκή κουβέρτα σιωπής καλύπτει τους ώμους της και κρύβει τις σκέψεις της από τον άντρα… ή μήπως δεν υπάρχει τίποτα κρυφό σε αυτόν τον κύκλο; Εξάλλου, απλά την κρατάει και την προστατεύει από τον έξω κόσμο που είναι τόσο κρύος και μοναχικός. Αλλά στα χέρια του είναι ζεστά και άνετα. Τα χέρια αυτά είναι η προστασία και η ηρεμία της. Είναι τα πάντα που μία γυναίκα ψάχνει, περιμένει και ελπίζει, μερικές φορές χωρίς καν να το ξέρει. Να αγκαλιάζεις πιο συχνά την κοπέλα σου. Βάλτην μέσα στο κέντρο του κύκλου σου. Κάντην να νιώσει ωραία δείχνοντάς της πόσο τρυφερή και αισθησιακή μπορεί να γίνει η αγάπη σου. Απλά να την αγαπάς – το λαχταράει ακριβώς όσο και εσύ.