Βλέποντας το φως που μας καθοδηγεί.

Σας παραθέτω τον παρακάτω διάλογο, όταν κάποτε ερωτήθηκα που σκέφτομαι τα όσα γράφω. Εύχομαι από τον παρακάτω διάλογο κάποιοι να καταφέρουν να ακούσουν και να δουν μέσα τους. Να πάρουν θάρρος και να γίνουν αυτό που είναι. "Πού τα σκέφτεσαι όλα αυτά που γράφεις;" "Δεν τα σκέφτομαι. έρχονται μόνα τους." "Πώς;" "Δεν ξέρω. Μου έχει τύχει να πλένω τα πιάτα και να έχω μπροστά μου, εικόνα, ένα ολόκληρο κείμενο, το οποίο οφείλω να μεταφέρω στο χαρτί." "Δεν γίνεται αυτό που λες." " 'Άλλοτε πάλι, μπορεί να πίνω απλά τον καφέ μου και πάλι να βλέπω ένα ολόκληρο κείμενο, το οποίο οφείλω να μεταφέρω στο χαρτί." "Θα μου πεις τον τρόπο να το κάνω και εγώ;" "Δεν υπάρχει τρόπος. Είναι το Φως που με καθοδηγεί. Έχεις δει το Φως;" "Όχι." "Θα το δεις. Όλοι το βλέπουν κάποτε.. Έστω και αργά." "Δεν θέλω να το δω αργά." "Τότε άκου την ψυχή σου. Το πνεύμα σου. Όταν αρχίσεις να ακούς από μέσα, τότε θα δεις την πρώτη λάμψη. Αν σου αρέσει η μουσική, γίνε το τραγούδι, ο χορός, αν σου αρέσει η γραφή, γίνε η πένα, το χαρτί, αν σου αρέσει η ζωγραφική, γίνε το δέντρο, η θάλασσα, ο ουρανός του πίνακά σου. Αν αρχίσεις να κάνεις αυτό που έχεις έμφυτο μέσα σου, ό, τι και αν είναι αυτό, τότε θα δεις το Φως και εκείνο θα σε καθοδηγεί, ώστε να είσαι αυτό ακριβώς για το οποίο γεννήθηκες." "Χμ... μου αρέσει η κηπουρική." "Κάντο. Κάντο όμως με ψυχή, μιλώντας στα λουλούδια σου, στα δέντρα σου και εκείνα θα στο ανταποδώσουν. Ξέρεις γιατί κάποιοι γίνονται τέλειοι στη δουλειά τους;" "Γιατί;" "Γιατί είδαν το Φως μέσα τους και κάνουν επάγγελμα αυτό που έχουν έμφυτο. Αυτό είναι ευλογία. Δουλεύουν με ψυχή και αυτό αντανακλάται στο σύμπαν. Η ενέργειά του ρέει σε κάθε εργαλείο τους, σε κάθε κίνησή τους. Αυτό μεταδίδεται αυτομάτως και στους άλλους .Κάνε αυτό που έχεις έμφυτο, μόνο μη φοβηθείς να κοιτάξεις μέσα σου." "Μπορεί δηλαδή να φοβηθώ; Να πονέσω;" "Ναι. Άλλα μην τρομάξεις και το βάλεις στα πόδια, γιατί τότε θα μείνεις μόνιμα στο σκοτάδι." "Και πρέπει να το κάνω μόνος μου αυτό;" "Επιφανειακά ναι, ουσιαστικά όμως δεν θα είσαι μόνος. Ούτε τώρα που μιλάμε είσαι μόνος." "Μα δεν βλέπω κανέναν άλλον εκτός από εμένα και εσένα." "Δεν βλέπεις, αλλά μπορείς να νιώσεις. Είναι ο πνευματικός σου οδηγός, αν θέλεις τον λες Άγγελο ή νεράιδα, ή ό, τι σε αγγίζει μέσα σου. Αλλά νιώσε και ακολούθησε τα βήματά του. Έτσι θα δεις το Φως." "Μα είναι κερδοφόρο το επάγγελμα του κηπουρού;" " Αν όλοι επιλέγαμε ως επάγγελμα αυτό που έχουμε έμφυτο, χωρίς περιπλανήσεις, θα ζούσαμε ισορροπημένα. Αλλά πώς; Ζούμε στο σκοτάδι και το σκοτάδι μας περιπλανεί. Νομίζουμε πως πήραμε το σωστό μονοπάτι και το καταλαβαίνουμε μόνο όταν βγούμε στη λάθος διεύθυνση, από αυτή που με τόσο κόπο ψάχναμε, καιρό πολύ." "Εσύ έβλεπες πάντα το Φως;" "Ναι. Και όταν κάποιες φορές το αγνόησα, το πλήρωσα. Όλα έχουν τίμημα. Αφού έπαθα και έμαθα, τώρα πια εμπιστεύομαι το Φως. Ακούω τη φωνή μέσα μου." "Σου δείχνει κάθε μέρα τί να γράφεις;" "Όχι." "Γιατί;" "Γιατί μόνο έτσι θα εξασκηθώ στην υπομονή. Μόνο έτσι θα καταλάβω τί θα πει έμπνευση, Θεϊκή καθοδήγηση." "Θέλω να καταφέρω να νιώσω όσα μου λες." "Νιώθεις ήδη. Ακολούθησε τη ψυχή σου και θα δεις την αντίπερα όχθη. Όταν γίνει αυτό θα με καταλάβεις και θα γελάς με την ερώτησή σου: Πού τα σκέφτεσαι όλα αυτά που γράφεις;" "Ευχαριστώ." "Εγώ σ' ευχαριστώ. ω Είναι πολύ σπάνιο πια να συναντάς ανθρώπους που θέλουν να δουν το Φως. Που θέλουν να δουν προς τα μέσα." Ανώνυμο